Travel Mary Τravel!!!

     Είχα αποφασίσει να διηγηθώ στα κορίτσια την ιστορία του Τείχους του Βερολίνου διασχίζοντας την East Side Gallery. Σκοπός μου ήταν να κεντρίσω το ενδιαφέρον τους με τα γκράφιτι και έτσι να αφηγηθώ δύο- τρία πράγματα από εκείνη τη νύχτα της 9ης Νοεμβρίου του 1989 που έμελλε να αλλάξει για πάντα τη σύγχρονη ζωή της πόλης και όχι μόνο.      Τελικά τα κατάφερα καλύτερα απ' ότι περίμενα. Οι συνταξιδιώτισσές μου ενθουσιάστηκαν και αφιερώσαμε σχεδόν όλο το πρωινό της τρίτης ημέρας παραμονής μας στο Βερολίνο σ' αυτό το ανοιχτό μουσείο. Τα εκπληκτικά έργα τέχνης που στολίζουν το σχεδόν ενάμισι χιλιόμετρο του εναπομείναντα κομμάτι του πάλαι ποτέ Τείχους του Βερολίνου έγιναν αιτία σχολιασμού, προβληματισμού και υπέροχων αναμνήσεών μας από τη πόλη του Βερολίνου. Εκεί καταλάβαμε πραγματικά τι σήμαινε η λέξη "Τείχος", εκεί κατανοήσαμε το μέγεθός του και εκεί εκτιμήσαμε για άλλη μια φορά την αξία της λέξης "Ελευθερία" που τη θεωρούμε τόσο δεδομένη!

Με ξύπνησε πολύ ευγενικά η Άλις (η Αγγλίδα συνεπιβάτης μου) καθώς ετοιμαζόμασταν για προσγείωση στο Διεθνές αεροδρόμιο Queen Alia του Αμμάν (τιμής ένεκεν σε μια από τις τέσσερις γυναίκες του βασιλιά Χουσείν που σκοτώθηκε όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε έπεσε) που βρίσκεται 32 χλμ. νότια του Αμμάν. Πατήσαμε Ιορδανικό έδαφος την ώρα που ο ήλιος ετοιμαζόταν να δύσει και έδινε μοναδικές αποχρώσεις στην έρημο κάνοντάς την να φαίνεται σαν μια μεγάλη απέραντη θάλασσα. Η ώρα ήταν περίπου 7 παρά το απόγευμα και παρόλο που η Ιορδανία έχει την ίδια ώρα με εμάς εκεί νυχτώνει πολύ νωρίτερα. Στις 7:30 είχε ήδη αρχίσει και έπεφτε σκοτάδι. Καθώς περιμέναμε να περάσουμε από τον έλεγχο των διαβατηρίων και να πάρουμε τις βαλίτσες μας κάναμε σχέδια να πεταχτούμε για μια βόλτα στην πόλη του Αμμάν. Μείναμε όμως στα σχέδια καθώς οι Ιορδανοί είχαν άλλη γνώμη και άλλους ρυθμούς φυσικά! Μέχρι να συμπληρώσουμε τα έγγραφα εισόδου στην χώρα, να μας τσεκάρουν, να μας δώσουν τα εισιτήρ