Οχρίδα- FYROM: Χριστούγεννα στους γείτονες μας τους "καλούς"!
Τον τελευταίο καιρό κάτι έχω πάθει με τα Βαλκάνια! Στα μάτια μου φαντάζουν ως ο πιο ιδανικός προορισμός του κόσμου και θεωρώ υποχρέωσή μου να τα γυρίσω απ' άκρη σε άκρη! Κάτι δηλαδή που θα έπρεπε να είχα κάνει χρόνια πριν αλλά όταν ξεκίνησα να ταξιδεύω μόνο τα Βαλκάνια δεν σκεφτόμουν!
Όλα ξεκίνησαν όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο ιστορίας της Δευτέρας Λυκείου που προσεγγίζει τα καυτά ζητήματα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Διαβάζοντας το βιβλίο, προβληματίστηκα πολύ και συνειδητοποίησα ότι αγνοώ χιλιάδες πράγματα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που θα έπρεπε να τους έχω πει τουλάχιστον ένα "Γειά" καθώς είναι η γειτονιά μου.
Αποφάσισα, λοιπόν, να σταματήσω να σνομπάρω αυτή την εύφλεκτη γωνιά της Ευρώπης και να μάθω κατιτίς παραπάνω πέρα απ' αυτά που διάβαζα και άκουγα από τα Ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Και τότε μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο εξερεύνησης των Βαλκανίων. Έχοντας ήδη πάει σε Σόφια και Κωνσταντινούπολη στράφηκα στη Δυτική πλευρά και ανάμεσα στην Αλβανία και στη FYROM επέλεξα να ξεκινήσω από τους "λιγότερο φιλικούς" μας γείτονες τους Σκοπιανούς.
Ένα ταξίδι, όμως, στα Σκόπια δεν είναι και κάτι εύκολο ειδικά όταν δεν θέλει να σ' ακολουθήσει κανείς άλλος! Ευτυχώς που πλησίαζε η Χριστουγεννιάτικη περίοδος και βρήκα μια οδική εκδρομή προς εκείνα τα μέρη. Ταξίδεψα με το Θύαμις στη ναυαρχίδα του Σκοπιανού τουρισμού, τη Λίμνη Οχρίδα, και σε τιμή όσο θα μου κόστιζε μια χαλαρή Χριστουγεννιάτικη έξοδος στα καταστήματα!
Ότι το οδικό ταξίδι είναι λίγο ταλαιπωρία το γνώριζα εξ' αρχής αλλά φαίνεται ότι έχω ξεσυνηθίσει περισσότερο από το κανονικό τις ατελείωτες οδικές διαδρομές ή όσο μεγαλώνω κουράζομαι ευκολότερα γιατί διαφορετικά δεν μπορώ να εξηγήσω πως με έκανε τόσο πτώμα η διαδρομή ως την Οχρίδα! Βέβαια, δεν φθάνει που ήταν από μόνη της η εκδρομή αρκετά χιλιόμετρα, ήρθαν και οι κατολισθήσεις στα Τέμπη να την κάνουν ακόμα μεγαλύτερη σε διάρκεια με αποτέλεσμα να φύγω από το σπίτι μου στις 4 το πρωι και να φθάσουμε στο ξενοδοχείο στη Struga στις 8:30 ώρα Ελλάδος (7:30 ώρα FYROM καθώς η γείτονα χώρα πηγαίνει μια ώρα πίσω). Ε, λογικό ήταν να κουραστώ και να με πιάσει και πονοκέφαλος!
Ο οδηγός του λεωφορείου ακολούθησε το δρόμο μέσω Δομοκού, Καλαμπάκας, Γρεβενών που ναι μεν είναι καταπληκτική διαδρομή από φυσιολατρική άποψη αλλά οι ατελείωτες στροφές και το σκαμπανέβασμα του υψομέτρου είναι ικανά να σε "σκοτώσουν" ειδικά όταν το ταξίδι γίνεται με ελάχιστες στάσεις.
Το πρόγραμμα είχε φαγητό στη Καλαμπάκα για να μπορούν να βγάλουν ωραίες φωτογραφίες με θέα τα Μετέωρα όσοι δεν ήθελαν να γευματίσουν. Το κακό είναι ότι την ίδια ιδέα είχαν και όλοι οι οδηγοί των λεωφορείων που έφευγαν για οδικές εκδρομές εκείνη την ημέρα (λες και ήσαν συννενοημένοι ένα πράγμα!). Έναρξη της Χριστουγεννιάτικης περιόδου και όπως είναι φυσικό τα λεωφορεία πολλά και ο κόσμος εκατοντάδες. Η ταβέρνα- εστιατόριο όμως ήταν μία, τα γκαρσόνια ελάχιστα και η γκρίνια ατελείωτη καθώς όλοι αυτοί που ταξίδευαν έπρεπε να φάνε, να πιούνε, να πάνε τουαλέτα και να πληρώσουν μέσα σε μια ώρα! Και φυσικά, ξέρετε όλοι πόσο ανυπόμονοι είναι οι Έλληνες όταν πρόκειται για φαγητό ή όταν βρίσκονται σταματημένοι στα φανάρια ή όταν πρέπει να πληρώσουν!
Η επόμενη στάση ήταν στα σύνορα της Νίκης. Για την ακρίβεια στα Duty Free της Νίκης, για τα οποία εκτός από καταθλιπτικά έχω επίσης να δηλώσω ότι το κουτάκι οι τσίχλες που πήρα όχι μόνο δεν ήταν αφορολόγητο αλλά η τιμή του ήταν πολύ παραπάνω από αυτή των supermarkets!
Οι Σκοπιανοί μας υπέβαλλαν στο συνηθισμένο τυπικό έλεγχο. Συγκέντρωση των διαβατηρίων και των ελληνικών ταυτοτήτων, μια βόλτα μέσα στο πούλμαν για να κόψουν φάτσες, άνοιγμα των μπαγκαζιέρων, κτλ.. Περιμέναμε αρκετή ώρα γιατί έδωσαν πολλοί ταυτότητες με αποτέλεσμα η διαδικασία ταυτοποίησης να αργεί περισσότερο απ' ότι των διαβατηρίων. Τελικά, πέρασε και αυτό και μπήκαμε σε Σκοπιανό έδαφος ενώ ταυτόχρονα μπήκε στο λεωφορείο και ο τοπικός ξεναγός που δεν σταμάτησε να μιλάει για το υπόλοιπο του ταξιδιού μέχρι τη Στρούγγα. Το τι μας είπε είναι αδύνατον να θυμηθώ αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν άφησε ασχολίαστο κανένα μα κανένα μέρος από αυτά που περάσαμε!
Αυτό που θυμάμαι, όμως, έντονα είναι οι πρώτες εικόνες της γείτονα χώρας. Είχε νυχτώσει ήδη και παντού κυριαρχούσε σκοτάδι, πολύ σκοτάδι όμως! Ακόμα και οι μεγάλες πόλεις όπως η Bitola (Μπίτολα) και η Ohrid (Οχρίδα) ήταν γενικά σκοτεινές. Μόνο στα κεντρικά τους σημεία υπήρχε ένας είδος φωτισμού που όμως ήταν σαν φως από 25άρες λάμπες, ενώ ολόκληρα τετράγωνα μπορεί και να μην φωτίζονταν καθόλου. Ήταν η πρώτη φορά που το συνάντησα αυτό στα ταξίδια μου και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Στη συνέχεια πάντως το μάτι συνηθίζει και με τις μέρες δεν καταλαβαίνεις καν τη διαφορά.
Η Στρούγκα μας υποδέχτηκε χιονισμένη και κακοστολισμένη. Δεν έκανε όμως ιδιαίτερο κρύο και έτσι αργότερα έκανα την πρώτη μου βόλτα κατά μήκος του ποταμού Drim και του πεζόδρομου. Αυτή η πόλη σφύζει από ζωή και ομολογώ ότι με εντυπωσίασε που καταφέρνει μέσα στην παγωνιά της να είναι τόσο ζωντανή!
Το ξενοδοχείο το οποίο θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες ημέρες, το Hotel Drim είναι επισήμως 4 αστέρων αλλά εμένα για καλό τριάρι μου φάνηκε. Τα δωμάτια είναι μεγάλα και άνετα αλλά την πρώτη ημέρα ήταν λίγο έως πολύ παγωμένα. Υποθέτω ότι άναψαν τον κλιματισμό λίγο πριν φτάσουμε καθώς τις επόμενες ημέρες παραζεσταθήκαμε σε βαθμό τέτοιο που έσβησα το αιρκοντίσιον και άνοιξα τη μπαλκονόπορτα να έρθει η θερμοκρασία του δωματίου σε νορμάλ επίπεδο! Οι κοινόχρηστοι χώροι χρειάζονται μια ανακαίνιση αλλά δύσκολα οικονομικά εποχές ζούμε, μάλλον θα αργήσει ο ιδιοκτήτης του να καλέσει κάνα διακοσμητή!
Το εστιατόριο είναι παγερά αδιάφορο ενώ το πρωινό και το φαγητό είναι πραγματικά για κλάματα. Για πρωινό κατέβηκα μόνο μια φορά ενώ για φαγητό μόλις δύο και αυτές γιατί στην πρώτη περίπτωση δεν είχα ιδέα για το φαγητό και στην δεύτερη ήταν παραμονή Χριστουγέννων και δεν ήθελα να θεωρηθεί ότι σνομπάρω το υπόλοιπο γκρουπ. Το καλό πάντως με το ξενοδοχείο είναι ότι βρίσκεται μόλις καμιά διακοσαριά μέτρα από τον πεζόδρομο της Στρούγκας και αυτό είναι πολύ σημαντικό ειδικά αν επισκεφτείτε την περιοχή χειμώνα.
Αναφέρω το παραπάνω γιατί έχω δει ότι τα τουριστικά γραφεία από Θεσσαλονίκη χρησιμοποιούν άλλο ξενοδοχείο που βρίσκεται καμιά 10άρια χιλιόμετρα από την πόλη της Οχρίδας, προς την πλευρά του Όσιου Ναούμ, το οποίο μπορεί μεν να είναι καλύτερο αλλά είναι πολύ μακριά από την πόλη και αν θέλει να κινηθεί κάποιος όταν τελειώσει η ξενάγηση θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ταξί αναγκαστικά. Ενώ στο Hotel Drim, και το κέντρο της Στρούγκας είναι δίπλα αλλά και στάση λεωφορείου για Οχρίδα έχει στα 50 μέτρα από την είσοδο του ξενοδοχείου για όποιον ενδιαφέρεται να του βγει η μετάβαση στην Οχρίδα φθηνά.
Η Στρούγκα απέχει 15 χιλιόμετρα περίπου από την Οχρίδα. Το ταξί δεν έχω ιδέα πόσο κοστίζει καθώς δεν το χρησιμοποίησα. Λεωφορεία έχει κάθε μισή ώρα και κάνει περίπου ένα 20 λεπτο να φθάσει Οχρίδα. Το λεωφορείο σ' αφήνει στην αρχή του πεζόδρομου (της Οχρίδας πάντα) και από εκεί για να φτάσει κάποιος στην παλιά πόλη πρέπει να περπατήσει κάνα 10λεπτο με τέταρτο. Το εισιτήριο κοστίζει 40 Μακεδονικά Δηνάρια.
Όπως προείπα το ταξίδι έγινε με το Thiamis Tours που αποδείχτηκε αρκετά καλό. Το λεωφορείο ήταν του κουτιού, η αρχηγός κατάφερε να κρατήσει το γκρουπ σε ισορροπία και ο τοπικός ξεναγός εξαιρετικός. Επί πέντε ημέρες μας μιλούσε συνεχώς για τα πάντα παρόλο που τα μέλη του γκρουπ δεν έδειχναν και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη φύση, την περιοχή και τα αξιοθέατα. Το γκρουπάκι αποτελούνταν από 36 άτομα με μέσο όρο ηλικίας κάπου στα 55 έτη το οποίο είχε κάθε καρυδιάς καρύδι και αποδείχτηκε μακράν το χειρότερο γκρουπ από όσα μου έχουν τύχει μέχρι τώρα. Κουτσομπολιό, προσπάθεια επίδειξης, γκρίνια και παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος και σεβασμού για τον τόπο που μας φιλοξενούσε. Δυστυχώς, από τα γκρουπ που σου επισημαίνουν με το χειρότερο τρόπο πόσο κάκιστη είναι η ταξιδιωτική νοοτροπία των Ελλήνων. Τέλος, από αυτή την πρώτη ημέρα να τονίσω τον επαγγελματισμό του οδηγού μας, που παρόλο που άκουσε τόσα και τόσα, παρέμεινε ψύχραιμος και κατάφερε να μας αποθέσει ασφαλείς στο ξενοδοχείο έστω και αν συμπλήρωσε 15 ώρες στο τιμόνι.
Πάλι πρωί ξύπνησα, κατά τις έξι ώρα Σκοπίων. Απόλυτο σκοτάδι έξω και αρχίζω να ξαναδιαβάζω τις σημειώσεις μου για τη Λίμνη μέχρι να ξημερώσει και να μπορέσω να βγω έξω. Αργεί πολύ όμως. Κατά τις επτά και κάτι σκάει μύτη το πρώτο φως της ημέρας. Άλλο ακατανόητο αυτό. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα είναι οκτώ και έχει ξημερώσει για τα καλά!
Το Hotel Drim είναι ακριβώς δίπλα στη λίμνη και κάποια από τα δωμάτια του έχουν θέα προς αυτή. Το δικό μου φυσικά δεν ανήκει στα προνομιούχα και όταν βγαίνω στο μπαλκόνι μου το μόνο υγρό στοιχείο που βλέπω είναι τα απόνερα από τη βροχή που έπεφτε κατά τη διάρκεια της νύχτας. Καλύτερα, όμως, γιατί το να ρεμβάζω τη λίμνη θα με καθήλωνε στο δωμάτιο ενώ οι στέγες των σπιτιών της Στρούγκα και τα γύρω χιονισμένα βουνά όσο ωραία και αν είναι δεν μπορούν να με κρατήσουν μέσα.
Δεν υπάρχει ψυχή στο δρόμο. Η πόλη φαίνεται ότι ξυπνάει αργά και νωχελικά. Κάνει λίγο κρύο δίπλα στην ακτή αλλά η λίμνη είναι καταγάλανη, πανέμορφη και μ' έχει συνεπάρει τόσο που δεν χορταίνω να την κοιτάζω. Το χιόνι αν και είναι στα τελευταία του συμπληρώνει την εικόνα ειδυλλιακά. Να πω την αλήθεια είχα τις επιφυλάξεις μου για το αν θα άξιζε η επίσκεψη στην Οχρίδα αυτή την εποχή που δεν είναι και η καταλληλότερη αλλά ευτυχώς οι ανησυχίες μου δεν επιβεβαιώθηκαν.
Η παραλία είναι ιδιαίτερα προσεγμένη χωρίς ίχνος σκουπιδιού πουθενά. Θα μου πείτε φυσιολογικό είναι αυτό αφού η λίμνη ανήκει στα προστατευόμενα μνημεία της Ουνέσκο και θα φροντίζουν να την καθαρίζουν κάθε λίγο και λιγάκι. Σε κοντινή απόσταση από την ακτή έχει πέσει πλακόστρωτο για να μπορούν οι κάτοικοι να κάνουν την βόλτα τους με την άνεσή τους ενώ φυσικά δεν λείπουν και οι καφετέριες δίπλα στο κύμα. Αυτή την εποχή δεν λειτουργεί τίποτα εννοείται αλλά φαντάζομαι ότι η απογευματινή καλοκαιρινή βόλτα εδώ θα είναι απόλαυση.
Το περπάτημα μου άνοιξε την όρεξη και είπα να δοκιμάσω το πρωινό του Drim αλλά μάλλον όλοι όσοι διέμεναν στο ξενοδοχείο είχαν περάσει από το εστιατόριο πριν από εμένα. Δεν εξηγείται διαφορετικά πως η πλειοψηφία των πιατελών ήταν άδειες. Βολεύτηκα μ' ένα πρόχειρο σαντουιτσάκι και χυμό και ξεκίνησα για το λεωφορείο. Είμαι Εγγλέζα στο ραντεβού μου με το υπόλοιπο γκρουπ αλλά και πάλι είμαι από τους τελευταίους που φθάνουν σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι τρομάζω να βρω θέση γιατί ο καθένας έχει πιάσει από δύο καθίσματα για να απλώνεται καλύτερα! Με τα πολλά κάθομαι κάπου και η εκδρομή ξεκινάει.
Το σημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσκεψη στο Μοναστήρι του Όσιου Ναούμ, προαιρετική βόλτα με καράβι- καραβάκι στη λίμνη, ξενάγηση στη Στρούγκα και Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν. Ξεκούραστα πράγματα δηλαδή.
Για το πρώτο πράγμα που μιλάει ο ξεναγός μετά το Καλημέρα είναι το μίνι αεροδρόμιο της περιοχής που βρίσκεται κάπου στη μέση της διαδρομής Στρούγκα- Οχρίδα. Ο οδηγός τον πειράζει λέγοντάς του ότι πρόκειται για αεροδρόμιο- φάντασμα αφού ποτέ δεν έχει δει ούτε καν σταθμευμένο αεροπλάνο αλλά ο ξεναγός επιμένει ότι το αεροδρόμιο λειτουργεί κανονικότατα. Και πράγματι έτσι είναι. Το αεροδρόμιο που ονομάζεται "Απόστολος Παύλος" (IATA: OHD) εξυπηρετεί κυρίως πτήσεις τσάρτερ από το Βελιγράδι, τη Λουμπλιάνα, το Άμστερνταμ και μερικές άλλες πόλεις που δεν τις θυμάμαι, και παρουσιάζει κίνηση συνήθως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά λειτουργεί όλο το χρόνο.
Και μιας και έπιασα για τις μεταφορές να πω ότι ο σίγουρος τρόπος για να φτάσει κάποιος στη Λίμνη Οχρίδα από Ελλάδα χωρίς αυτοκίνητο, είναι να πάει μέχρι Θεσσαλονίκη, να πάρει το τρένο για Σκόπια και από εκεί να πάρει το λεωφορείο για Οχρίδα. Το λεωφορείο κάνει τη διαδρομή Σκόπια- Οχρίδα σε τρεισήμισι ώρες περίπου και κοστίζει 10 Ευρώ χωρίς επιστροφή. Τα δρομολόγια είναι αρκετά την ημέρα αλλά δεν ξέρω κάθε πότε. Επίσης, ένας άλλος τρόπος είναι να πάτε μέχρι Τίρανα, είτε από Αθήνα είτε από Θεσσαλονίκη (υπολογίστε κάνα 25 Ευρώ το εισιτήριο), και από εκεί να πάρετε το λεωφορείο μέχρι Στρούγκα (η Στρούγκα έχει πολλούς Αλβανούς κατοίκους γι' αυτό και η σύνδεση). Αλλά σ' αυτή την περίπτωση υπάρχει μόνο ένα λεωφορείο την ημέρα και δεν ξέρω εννοείται ούτε πότε ξεκινάει από Τίρανα ούτε πόσο κοστίζει. Φυσικά, η Οχρίδα έχει και πολύ καλή λεωφορειακή σύνδεση με Μπίτολα αλλά το πως θα φτάσετε Μπίτολα από Ελλάδα είναι ένα θεματάκι το οποίο το έχουμε ήδη καλύψει στα σχόλια!
**Μπορείτε να διαβάσετε την ταξιδιωτική μου ιστορία και στο www.travelstories.gr
Όλα ξεκίνησαν όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο ιστορίας της Δευτέρας Λυκείου που προσεγγίζει τα καυτά ζητήματα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Διαβάζοντας το βιβλίο, προβληματίστηκα πολύ και συνειδητοποίησα ότι αγνοώ χιλιάδες πράγματα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που θα έπρεπε να τους έχω πει τουλάχιστον ένα "Γειά" καθώς είναι η γειτονιά μου.
Αποφάσισα, λοιπόν, να σταματήσω να σνομπάρω αυτή την εύφλεκτη γωνιά της Ευρώπης και να μάθω κατιτίς παραπάνω πέρα απ' αυτά που διάβαζα και άκουγα από τα Ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Και τότε μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο εξερεύνησης των Βαλκανίων. Έχοντας ήδη πάει σε Σόφια και Κωνσταντινούπολη στράφηκα στη Δυτική πλευρά και ανάμεσα στην Αλβανία και στη FYROM επέλεξα να ξεκινήσω από τους "λιγότερο φιλικούς" μας γείτονες τους Σκοπιανούς.
Ένα ταξίδι, όμως, στα Σκόπια δεν είναι και κάτι εύκολο ειδικά όταν δεν θέλει να σ' ακολουθήσει κανείς άλλος! Ευτυχώς που πλησίαζε η Χριστουγεννιάτικη περίοδος και βρήκα μια οδική εκδρομή προς εκείνα τα μέρη. Ταξίδεψα με το Θύαμις στη ναυαρχίδα του Σκοπιανού τουρισμού, τη Λίμνη Οχρίδα, και σε τιμή όσο θα μου κόστιζε μια χαλαρή Χριστουγεννιάτικη έξοδος στα καταστήματα!
Ότι το οδικό ταξίδι είναι λίγο ταλαιπωρία το γνώριζα εξ' αρχής αλλά φαίνεται ότι έχω ξεσυνηθίσει περισσότερο από το κανονικό τις ατελείωτες οδικές διαδρομές ή όσο μεγαλώνω κουράζομαι ευκολότερα γιατί διαφορετικά δεν μπορώ να εξηγήσω πως με έκανε τόσο πτώμα η διαδρομή ως την Οχρίδα! Βέβαια, δεν φθάνει που ήταν από μόνη της η εκδρομή αρκετά χιλιόμετρα, ήρθαν και οι κατολισθήσεις στα Τέμπη να την κάνουν ακόμα μεγαλύτερη σε διάρκεια με αποτέλεσμα να φύγω από το σπίτι μου στις 4 το πρωι και να φθάσουμε στο ξενοδοχείο στη Struga στις 8:30 ώρα Ελλάδος (7:30 ώρα FYROM καθώς η γείτονα χώρα πηγαίνει μια ώρα πίσω). Ε, λογικό ήταν να κουραστώ και να με πιάσει και πονοκέφαλος!
Ο οδηγός του λεωφορείου ακολούθησε το δρόμο μέσω Δομοκού, Καλαμπάκας, Γρεβενών που ναι μεν είναι καταπληκτική διαδρομή από φυσιολατρική άποψη αλλά οι ατελείωτες στροφές και το σκαμπανέβασμα του υψομέτρου είναι ικανά να σε "σκοτώσουν" ειδικά όταν το ταξίδι γίνεται με ελάχιστες στάσεις.
Το πρόγραμμα είχε φαγητό στη Καλαμπάκα για να μπορούν να βγάλουν ωραίες φωτογραφίες με θέα τα Μετέωρα όσοι δεν ήθελαν να γευματίσουν. Το κακό είναι ότι την ίδια ιδέα είχαν και όλοι οι οδηγοί των λεωφορείων που έφευγαν για οδικές εκδρομές εκείνη την ημέρα (λες και ήσαν συννενοημένοι ένα πράγμα!). Έναρξη της Χριστουγεννιάτικης περιόδου και όπως είναι φυσικό τα λεωφορεία πολλά και ο κόσμος εκατοντάδες. Η ταβέρνα- εστιατόριο όμως ήταν μία, τα γκαρσόνια ελάχιστα και η γκρίνια ατελείωτη καθώς όλοι αυτοί που ταξίδευαν έπρεπε να φάνε, να πιούνε, να πάνε τουαλέτα και να πληρώσουν μέσα σε μια ώρα! Και φυσικά, ξέρετε όλοι πόσο ανυπόμονοι είναι οι Έλληνες όταν πρόκειται για φαγητό ή όταν βρίσκονται σταματημένοι στα φανάρια ή όταν πρέπει να πληρώσουν!
Η επόμενη στάση ήταν στα σύνορα της Νίκης. Για την ακρίβεια στα Duty Free της Νίκης, για τα οποία εκτός από καταθλιπτικά έχω επίσης να δηλώσω ότι το κουτάκι οι τσίχλες που πήρα όχι μόνο δεν ήταν αφορολόγητο αλλά η τιμή του ήταν πολύ παραπάνω από αυτή των supermarkets!
Οι Σκοπιανοί μας υπέβαλλαν στο συνηθισμένο τυπικό έλεγχο. Συγκέντρωση των διαβατηρίων και των ελληνικών ταυτοτήτων, μια βόλτα μέσα στο πούλμαν για να κόψουν φάτσες, άνοιγμα των μπαγκαζιέρων, κτλ.. Περιμέναμε αρκετή ώρα γιατί έδωσαν πολλοί ταυτότητες με αποτέλεσμα η διαδικασία ταυτοποίησης να αργεί περισσότερο απ' ότι των διαβατηρίων. Τελικά, πέρασε και αυτό και μπήκαμε σε Σκοπιανό έδαφος ενώ ταυτόχρονα μπήκε στο λεωφορείο και ο τοπικός ξεναγός που δεν σταμάτησε να μιλάει για το υπόλοιπο του ταξιδιού μέχρι τη Στρούγγα. Το τι μας είπε είναι αδύνατον να θυμηθώ αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν άφησε ασχολίαστο κανένα μα κανένα μέρος από αυτά που περάσαμε!
Αυτό που θυμάμαι, όμως, έντονα είναι οι πρώτες εικόνες της γείτονα χώρας. Είχε νυχτώσει ήδη και παντού κυριαρχούσε σκοτάδι, πολύ σκοτάδι όμως! Ακόμα και οι μεγάλες πόλεις όπως η Bitola (Μπίτολα) και η Ohrid (Οχρίδα) ήταν γενικά σκοτεινές. Μόνο στα κεντρικά τους σημεία υπήρχε ένας είδος φωτισμού που όμως ήταν σαν φως από 25άρες λάμπες, ενώ ολόκληρα τετράγωνα μπορεί και να μην φωτίζονταν καθόλου. Ήταν η πρώτη φορά που το συνάντησα αυτό στα ταξίδια μου και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Στη συνέχεια πάντως το μάτι συνηθίζει και με τις μέρες δεν καταλαβαίνεις καν τη διαφορά.
Η Στρούγκα μας υποδέχτηκε χιονισμένη και κακοστολισμένη. Δεν έκανε όμως ιδιαίτερο κρύο και έτσι αργότερα έκανα την πρώτη μου βόλτα κατά μήκος του ποταμού Drim και του πεζόδρομου. Αυτή η πόλη σφύζει από ζωή και ομολογώ ότι με εντυπωσίασε που καταφέρνει μέσα στην παγωνιά της να είναι τόσο ζωντανή!
Το ξενοδοχείο το οποίο θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες ημέρες, το Hotel Drim είναι επισήμως 4 αστέρων αλλά εμένα για καλό τριάρι μου φάνηκε. Τα δωμάτια είναι μεγάλα και άνετα αλλά την πρώτη ημέρα ήταν λίγο έως πολύ παγωμένα. Υποθέτω ότι άναψαν τον κλιματισμό λίγο πριν φτάσουμε καθώς τις επόμενες ημέρες παραζεσταθήκαμε σε βαθμό τέτοιο που έσβησα το αιρκοντίσιον και άνοιξα τη μπαλκονόπορτα να έρθει η θερμοκρασία του δωματίου σε νορμάλ επίπεδο! Οι κοινόχρηστοι χώροι χρειάζονται μια ανακαίνιση αλλά δύσκολα οικονομικά εποχές ζούμε, μάλλον θα αργήσει ο ιδιοκτήτης του να καλέσει κάνα διακοσμητή!
Το εστιατόριο είναι παγερά αδιάφορο ενώ το πρωινό και το φαγητό είναι πραγματικά για κλάματα. Για πρωινό κατέβηκα μόνο μια φορά ενώ για φαγητό μόλις δύο και αυτές γιατί στην πρώτη περίπτωση δεν είχα ιδέα για το φαγητό και στην δεύτερη ήταν παραμονή Χριστουγέννων και δεν ήθελα να θεωρηθεί ότι σνομπάρω το υπόλοιπο γκρουπ. Το καλό πάντως με το ξενοδοχείο είναι ότι βρίσκεται μόλις καμιά διακοσαριά μέτρα από τον πεζόδρομο της Στρούγκας και αυτό είναι πολύ σημαντικό ειδικά αν επισκεφτείτε την περιοχή χειμώνα.
Αναφέρω το παραπάνω γιατί έχω δει ότι τα τουριστικά γραφεία από Θεσσαλονίκη χρησιμοποιούν άλλο ξενοδοχείο που βρίσκεται καμιά 10άρια χιλιόμετρα από την πόλη της Οχρίδας, προς την πλευρά του Όσιου Ναούμ, το οποίο μπορεί μεν να είναι καλύτερο αλλά είναι πολύ μακριά από την πόλη και αν θέλει να κινηθεί κάποιος όταν τελειώσει η ξενάγηση θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ταξί αναγκαστικά. Ενώ στο Hotel Drim, και το κέντρο της Στρούγκας είναι δίπλα αλλά και στάση λεωφορείου για Οχρίδα έχει στα 50 μέτρα από την είσοδο του ξενοδοχείου για όποιον ενδιαφέρεται να του βγει η μετάβαση στην Οχρίδα φθηνά.
Η Στρούγκα απέχει 15 χιλιόμετρα περίπου από την Οχρίδα. Το ταξί δεν έχω ιδέα πόσο κοστίζει καθώς δεν το χρησιμοποίησα. Λεωφορεία έχει κάθε μισή ώρα και κάνει περίπου ένα 20 λεπτο να φθάσει Οχρίδα. Το λεωφορείο σ' αφήνει στην αρχή του πεζόδρομου (της Οχρίδας πάντα) και από εκεί για να φτάσει κάποιος στην παλιά πόλη πρέπει να περπατήσει κάνα 10λεπτο με τέταρτο. Το εισιτήριο κοστίζει 40 Μακεδονικά Δηνάρια.
Όπως προείπα το ταξίδι έγινε με το Thiamis Tours που αποδείχτηκε αρκετά καλό. Το λεωφορείο ήταν του κουτιού, η αρχηγός κατάφερε να κρατήσει το γκρουπ σε ισορροπία και ο τοπικός ξεναγός εξαιρετικός. Επί πέντε ημέρες μας μιλούσε συνεχώς για τα πάντα παρόλο που τα μέλη του γκρουπ δεν έδειχναν και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη φύση, την περιοχή και τα αξιοθέατα. Το γκρουπάκι αποτελούνταν από 36 άτομα με μέσο όρο ηλικίας κάπου στα 55 έτη το οποίο είχε κάθε καρυδιάς καρύδι και αποδείχτηκε μακράν το χειρότερο γκρουπ από όσα μου έχουν τύχει μέχρι τώρα. Κουτσομπολιό, προσπάθεια επίδειξης, γκρίνια και παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος και σεβασμού για τον τόπο που μας φιλοξενούσε. Δυστυχώς, από τα γκρουπ που σου επισημαίνουν με το χειρότερο τρόπο πόσο κάκιστη είναι η ταξιδιωτική νοοτροπία των Ελλήνων. Τέλος, από αυτή την πρώτη ημέρα να τονίσω τον επαγγελματισμό του οδηγού μας, που παρόλο που άκουσε τόσα και τόσα, παρέμεινε ψύχραιμος και κατάφερε να μας αποθέσει ασφαλείς στο ξενοδοχείο έστω και αν συμπλήρωσε 15 ώρες στο τιμόνι.
Πάλι πρωί ξύπνησα, κατά τις έξι ώρα Σκοπίων. Απόλυτο σκοτάδι έξω και αρχίζω να ξαναδιαβάζω τις σημειώσεις μου για τη Λίμνη μέχρι να ξημερώσει και να μπορέσω να βγω έξω. Αργεί πολύ όμως. Κατά τις επτά και κάτι σκάει μύτη το πρώτο φως της ημέρας. Άλλο ακατανόητο αυτό. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα είναι οκτώ και έχει ξημερώσει για τα καλά!
Το Hotel Drim είναι ακριβώς δίπλα στη λίμνη και κάποια από τα δωμάτια του έχουν θέα προς αυτή. Το δικό μου φυσικά δεν ανήκει στα προνομιούχα και όταν βγαίνω στο μπαλκόνι μου το μόνο υγρό στοιχείο που βλέπω είναι τα απόνερα από τη βροχή που έπεφτε κατά τη διάρκεια της νύχτας. Καλύτερα, όμως, γιατί το να ρεμβάζω τη λίμνη θα με καθήλωνε στο δωμάτιο ενώ οι στέγες των σπιτιών της Στρούγκα και τα γύρω χιονισμένα βουνά όσο ωραία και αν είναι δεν μπορούν να με κρατήσουν μέσα.
Δεν υπάρχει ψυχή στο δρόμο. Η πόλη φαίνεται ότι ξυπνάει αργά και νωχελικά. Κάνει λίγο κρύο δίπλα στην ακτή αλλά η λίμνη είναι καταγάλανη, πανέμορφη και μ' έχει συνεπάρει τόσο που δεν χορταίνω να την κοιτάζω. Το χιόνι αν και είναι στα τελευταία του συμπληρώνει την εικόνα ειδυλλιακά. Να πω την αλήθεια είχα τις επιφυλάξεις μου για το αν θα άξιζε η επίσκεψη στην Οχρίδα αυτή την εποχή που δεν είναι και η καταλληλότερη αλλά ευτυχώς οι ανησυχίες μου δεν επιβεβαιώθηκαν.
Η παραλία είναι ιδιαίτερα προσεγμένη χωρίς ίχνος σκουπιδιού πουθενά. Θα μου πείτε φυσιολογικό είναι αυτό αφού η λίμνη ανήκει στα προστατευόμενα μνημεία της Ουνέσκο και θα φροντίζουν να την καθαρίζουν κάθε λίγο και λιγάκι. Σε κοντινή απόσταση από την ακτή έχει πέσει πλακόστρωτο για να μπορούν οι κάτοικοι να κάνουν την βόλτα τους με την άνεσή τους ενώ φυσικά δεν λείπουν και οι καφετέριες δίπλα στο κύμα. Αυτή την εποχή δεν λειτουργεί τίποτα εννοείται αλλά φαντάζομαι ότι η απογευματινή καλοκαιρινή βόλτα εδώ θα είναι απόλαυση.
Το περπάτημα μου άνοιξε την όρεξη και είπα να δοκιμάσω το πρωινό του Drim αλλά μάλλον όλοι όσοι διέμεναν στο ξενοδοχείο είχαν περάσει από το εστιατόριο πριν από εμένα. Δεν εξηγείται διαφορετικά πως η πλειοψηφία των πιατελών ήταν άδειες. Βολεύτηκα μ' ένα πρόχειρο σαντουιτσάκι και χυμό και ξεκίνησα για το λεωφορείο. Είμαι Εγγλέζα στο ραντεβού μου με το υπόλοιπο γκρουπ αλλά και πάλι είμαι από τους τελευταίους που φθάνουν σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι τρομάζω να βρω θέση γιατί ο καθένας έχει πιάσει από δύο καθίσματα για να απλώνεται καλύτερα! Με τα πολλά κάθομαι κάπου και η εκδρομή ξεκινάει.
Το σημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσκεψη στο Μοναστήρι του Όσιου Ναούμ, προαιρετική βόλτα με καράβι- καραβάκι στη λίμνη, ξενάγηση στη Στρούγκα και Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν. Ξεκούραστα πράγματα δηλαδή.
Για το πρώτο πράγμα που μιλάει ο ξεναγός μετά το Καλημέρα είναι το μίνι αεροδρόμιο της περιοχής που βρίσκεται κάπου στη μέση της διαδρομής Στρούγκα- Οχρίδα. Ο οδηγός τον πειράζει λέγοντάς του ότι πρόκειται για αεροδρόμιο- φάντασμα αφού ποτέ δεν έχει δει ούτε καν σταθμευμένο αεροπλάνο αλλά ο ξεναγός επιμένει ότι το αεροδρόμιο λειτουργεί κανονικότατα. Και πράγματι έτσι είναι. Το αεροδρόμιο που ονομάζεται "Απόστολος Παύλος" (IATA: OHD) εξυπηρετεί κυρίως πτήσεις τσάρτερ από το Βελιγράδι, τη Λουμπλιάνα, το Άμστερνταμ και μερικές άλλες πόλεις που δεν τις θυμάμαι, και παρουσιάζει κίνηση συνήθως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά λειτουργεί όλο το χρόνο.
Και μιας και έπιασα για τις μεταφορές να πω ότι ο σίγουρος τρόπος για να φτάσει κάποιος στη Λίμνη Οχρίδα από Ελλάδα χωρίς αυτοκίνητο, είναι να πάει μέχρι Θεσσαλονίκη, να πάρει το τρένο για Σκόπια και από εκεί να πάρει το λεωφορείο για Οχρίδα. Το λεωφορείο κάνει τη διαδρομή Σκόπια- Οχρίδα σε τρεισήμισι ώρες περίπου και κοστίζει 10 Ευρώ χωρίς επιστροφή. Τα δρομολόγια είναι αρκετά την ημέρα αλλά δεν ξέρω κάθε πότε. Επίσης, ένας άλλος τρόπος είναι να πάτε μέχρι Τίρανα, είτε από Αθήνα είτε από Θεσσαλονίκη (υπολογίστε κάνα 25 Ευρώ το εισιτήριο), και από εκεί να πάρετε το λεωφορείο μέχρι Στρούγκα (η Στρούγκα έχει πολλούς Αλβανούς κατοίκους γι' αυτό και η σύνδεση). Αλλά σ' αυτή την περίπτωση υπάρχει μόνο ένα λεωφορείο την ημέρα και δεν ξέρω εννοείται ούτε πότε ξεκινάει από Τίρανα ούτε πόσο κοστίζει. Φυσικά, η Οχρίδα έχει και πολύ καλή λεωφορειακή σύνδεση με Μπίτολα αλλά το πως θα φτάσετε Μπίτολα από Ελλάδα είναι ένα θεματάκι το οποίο το έχουμε ήδη καλύψει στα σχόλια!
**Μπορείτε να διαβάσετε την ταξιδιωτική μου ιστορία και στο www.travelstories.gr
Σχόλια
Travelling