Καιρουάν- Τυνησία: Η Ιερή Πόλη

Με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το ταξίδι μου στη Τυνησία, το πρώτο εκτός Ευρώπης, θα ήθελα να αφηγηθώ μια μικρή ταξιδιωτική ιστορία από την επίσκεψή μου στην Καιρουάν ή Καϊρουάν, την Ιερή Πόλη της Τυνησίας.

Λίγο πολύ όλα τα κράτη έχουν κάποιον προορισμό που συγκεντρώνει το ύψιστο ενδιαφέρον των θρησκευόμενων πιστών τους. Το μέρος αυτό στην Τυνησία είναι η πόλη Καιρουάν με το Μεγάλο Τέμενος. Μάλιστα η φήμη της πόλης ξεφεύγει από τα γεωγραφικά όρια της μικρής αυτής χώρας και φτάνει μέχρι τα πέρατα του Αραβικού κόσμου καθώς θεωρείται η τρίτη ιερότερη πόλη του Ισλάμ μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα.

Εμείς ως σύγχρονοι αλλόθρησκοι τουρίστες δεν βρεθήκαμε εκεί με σκοπό το προσκύνημα αλλά τη σύντομη εξερεύνηση μιας πόλης που από το 1988 ανήκει στη λίστα των μνημείων της Ουνέσκο.

Η παραμονή μας εκεί διήρκησε μόνο ένα πρωϊνό αλλά ήταν αρκετό να πάρουμε μια μικρή γεύση της ομορφιάς της και της ατμόσφαιρας μιας αυθεντικής αραβικής πόλης που ο δυτικός τουρισμός δεν είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της. Κατά την ταπεινή μου γνώμη στην Καιρουάν αξίζει να αφιερώσει κάποιος πολύ περισσότερο χρόνο καθώς είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις της Τυνησίας.

Βρίσκεται στο κέντρο περίπου της χώρας και φτάσαμε εκεί μετά από τρεις ώρες δρόμο καθώς είναι από την πρωτεύουσα γύρω στα 170 χιλιόμετρα μακριά. Η ώρα ήταν εννέα και κάτι το πρωϊ και η πόλη μόλις άρχιζε να ξυπνάει για τα καλά.

Το πρώτο αξιοθέατο στο πρόγραμμά μας ήταν οι Δεξαμενές των Αγκλαβιτών, κατασκευασμένες περίπου τον 9ο αιώνα προκειμένου να εξασφαλίσουν νερό στην πόλη. Οι δεξαμενές είναι δυο αλλά παλιότερα λέγεται ότι υπήρχαν περισσότερες και είναι τεράστιες ενώ το υδάτινο στοιχείο μέσα στο καφέ της ερήμου χωρίς την ύπαρξη ιδιαίτερου πράσινου δημιουργεί πολύ όμορφη αντίθεση.

Το ωραίο είναι ότι όταν φτάσαμε δεν υπήρχε ούτε ένας άραβας μικροπωλητής ενώ όταν ετοιμαζόμασταν να φύγουμε είχε πέσει σύρμα και είχαν πλακώσει καμιά δεκαριά οι οποίοι έγιναν φυσικά μέλος του γκρουπ μας καθ' όλη την ξενάγησή στη Καιρουάν.

Μετά τις Δεξαμενές επισκεφθήκαμε το Τζαμί του Μπαρμπέρη (Barber's Mosque) όπου είναι και Τζαμί και Μαυσωλείο συγχρόνως καθώς εδώ έχει ταφεί ένας από τους συντρόφους του Μωάμεθ ο Sidi Sahab, ο οποίος προσοχή μην τον μπερδέψετε με τον κουρέα του Μωάμεθ. Ο κουρέας του προφήτη είναι θαμμένος αλλού! Απλά αυτός εδώ ο σύντροφος είχε μαζί του μερικές τρίχες από τη γενειάδα του Μωάμεθ ως ένδειξη σεβασμού προς αυτόν, και όταν πέθανε λογικό ήταν να φτιάξουν ένα Τζαμί-Μαυσωλείο για να τοποθετήσουν και τον Sidi Sahab αλλά και τις τρίχες του Μωάμεθ. Το Τζαμί-Μαυσωλείο που ονομάζεται αλλιώς και Abi Zamaa El Balaoui Mausoleum, είναι διακοσμημένο με πολύ όμορφα αραβικά μοτίβα και αποπνέει έναν αριστοκρατικό αέρα αφού είναι κατασκευασμένο από τα καλύτερα υλικά της περιοχης. Φυσικά συγκεντρώνει πλήθη μουσουλμάνων που έρχονται να τιμήσουν τη μνήμη του Συντρόφου και να προσευχηθούν επί την ευκαιρία.

Επιβίβαση στο λεωφορείο για να μην περπατήσουμε και κουραστούμε και μετάβαση στο Μεγάλο Τζαμί ή Μεγάλο Τέμενος ή Τζαμί του Uqba ή Τζαμί του Sidi-Uqba (πολλές ονομασίες όσο και η σπουδαιότητά του αλλά γενικά όλα τα τζαμιά στην Καιρουάν είχαν και μια δεύτερη ονομασία να τους βρίσκεται πρόχειρη)! Να πω την αλήθεια τα δυο τζαμιά ήταν και λίγο μακριά μεταξύ τους γι' αυτό αν σκέφτεστε να το κάνετε με τα πόδια φροντίστε να ξεκινήσετε πολύ νωρίς το πρωί γιατί πρέπει να υπολογίσετε και τον καυτό ήλιο της Καιρουάν. Μην σηκωθείτε, όμως, και από τα άγρια χαράματα γιατί τα τζαμιά ανοίγουν για το κοινό από τις οκτώ και μετά.

Το Μεγάλο Τέμενος είναι το σημαντικότερο τζαμί στην Πόλη και υπεύθυνο για την ιερότητα της Καιρουάν ανάμεσα στους Μουσουλμάνους. Λέγεται μάλιστα ότι επτά προσκυνήματα εκεί ισοδυναμούν με ένα προσκύνημα στη Μέκκα. Το Τζαμί κατασκευάσθηκε το 670 μΧ από τον Okba Ibn Nafaa (εξου και η μια από τις ονομασίες του τζαμιού) αλλά όποιος ηγεμόνας πέρναγε από εκεί πρόσθετε και κάτι. Το οικοδόμημα που αντικρίσαμε εμείς είναι τεράστιο και εντυπωσιακότατο. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα ήταν οι πόρτες που οδηγούσαν στο χώρο προσευχής του τζαμιού οι οποίες εκτός από θεόρατες πρέπει να ήταν και ασήκωτες! Μην ξεχνάτε ότι ο χώρος είναι ιερός και μέρος προσευχής για τους ισλαμιστές και πρέπει να δείξετε ιδιαίτερη προσοχή στο ντύσιμό σας και στην συμπεριφορά σας όσο θα βρίσκεστε εκεί. Στις γυναίκες που φορούν αμάνικα ρούχα και στους άντρες με σορτσάκια θα δωθούν τεράστια μαντήλια προκειμένου να καλύψουν τα επίμαχα γυμνά σημεία του σώματός τους. Όσον αφορά τις γυναίκες χρήσιμο είναι να έχουν μαζί τους μια εσάρπα προκειμένου να καλύψουν τους ώμους τους σν δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτές που θα τους δωθούν. Αν και απ' ότι βλέπω στις φώτο η μαντίλα-τραπεζομάντηλο μια χαρά ταίριαζε πάνω μας και μάλιστα πρόσθετε ένα στοιχείο εξωτισμού στην όλη εικόνα μας.

Υπάρχει κοινό εισιτήριο για όλα τα αξιοθέατα της Καιρουάν, το οποίο κοστίζει πέρι τα 6 Τυνησιακά δηνάρια (4 Ευρώ περίπου) και μπορείτε να το προμηθευτείτε από το γραφείο τουρισμού της πόλης. Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη ιστοσελίδα της πόλης Καιρουάν: kairouan.org που τώρα πια είναι και στην αγγλική γλώσσα.

Το Μεγάλο Τζαμί είναι πολύ κοντά στη Μεντίνα της πόλης δηλαδή στο κέντρο και έτσι η ξεναγός μας έδωσε σαράντα ολόκληρα λεπτά προκειμένου να περιπλανηθούμε στους δρόμους της και πιο συγκεκριμένα στην αγορά της! Φυσικά, μέσα σε σαράντα λεπτά δεν προλαβαίνεις ούτε να την διασχίσεις, πολύ περισσότερο να χαζέψεις τα μικροπράγματα! Έτσι ξεκινήσαμε το τρέξιμο ακολουθώντας την ξεναγό γιατί δεν έλεγε να χαθούμε μέσα στο λαβύρινθο από σοκάκια. Η βόλτα πάντως στα σουκ της πόλης έστω και κατ' αυτόν τον τρόπο ήταν όμορφη εμπειρία και θα ήθελα να ξαναβρεθώ εκεί κάποτε! Εκείνο το μπλε προς γαλάζιο στις πόρτες και στα παράθυρα των κατάλευκων σπιτιών γινόταν ακόμα πιο έντονο κάτω από το δυνατό φως του ήλιου και έδινε μια ονειρική εικόνα στην πόλη. Προσθέστε σ' αυτό το σκηνικό τα πολύχρωμα υφαντά, τα ασημικά και διάφορα άλλα χειροτεχνήματα και ορίστε το ονειρικό ανατολίτικο παζάρι.

Η Καιρουάν φημίζεται για τα χειροποίητα υφαντά και χαλιά της. Γι' αυτούς ένα χαλί δεν είναι μόνο προϊόν προς πώληση αλλά παράδοση αιώνων και βάζουν όλη τη φαντασία και την τέχνη τους στη δημιουργία τους. Και το αποτέλεσμα δεν απογοητεύει κανέναν. Υπάρχουν δεκάδες μαγαζιά διάσπαρτα στην πόλη που πουλάνε χαλιά. Σε ένα από αυτά -με το οποίο συνεργαζόταν το πρακτορείο- βρεθήκαμε και εμείς για να παρακολουθήσουμε επίδειξη χαλιών. Μπήκαμε με επιφυλακτικότητα αλλά βγήκαμε κατενθουσιασμένοι! Δεν ξέρω αν η βιοτεχνία που επισκεπτήκαμε ήταν η καλύτερη στην ποιότητα ή η φθηνότερη στις τιμές ή ο ιδανικός συνδυασμός αυτών των δυο αλλά ξέρω σίγουρα ότι εκεί μέσα αντίκρισα πολύ όμορφα πράγματα! Ένα θέμα που τότε δεν με ενδιάφερε αλλά φέτος που έψαχνα για χαλιά βρέθηκα να συγκρίνω ότι έβλεπα με τα εκείνα της Καιρουάν! Να σημειώσω, επίσης, ότι στο μαγαζί με τα χαλιά, που δεν θυμάμαι εννοείται τόσα χρόνια μετά πως λεγόταν, ήπια για πρώτη φορά στη ζωή μου τσάι με μέντα. Ε, από τότε δεν σταμάτησα να βάζω μέντα στο τσάι μου!

Η επίσκεψη στην Καιρουάν συμπληρώθηκε ιδανικά με ένα υπέροχο μεσημεριανό γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου La Kasbah (La Kasba Hotel) που εκτός από την υπέροχη διακόσμηση και ατμόσφαιρα δοκιμάσαμε την κουζίνα της Τυνησίας στην γευστικότερη εκδοχή της. Θα μου μείνει αξέχαστο το κους κους που φάγαμε! Και για να έχουμε τις πιο γλυκές αναμνήσεις από την Καιρουάν κλείσαμε το γεύμα μας με τοπικά γλυκά όπως είναι το makroudh (μόνο αυτό θυμάμαι γιατί μας είχαν πει ότι είναι σπεσιαλιτέ της πόλης).